Componisten geboren tussen 1800 en 1899 

Carl Nielsen was een Deense componist, tevens dirigent, kornettist en violist. Hij wordt, vooral vanwege zijn zes symfonieën en twee opera's, beschouwd als de belangrijkste componist van zijn land. Vanaf 1884 studeerde hij viool en compositie aan het conservatorium in Kopenhagen. In 1888 had hij zijn eerste succes met Lille Suite (kleine suite) in a mineur voor strijkorkest. Met een studiebeurs ging hij in 1890 naar Berlijn en Dresden en verdiepte zich in de muziek van Richard Wagner. In Berlijn voltooide hij zijn Strijkkwartet in f mineur en in 1892 zijn in Berlijn begonnen Symfonie nr. 1 g mineur. In de volgende jaren bouwde hij zijn persoonlijke stijl uit. Zijn verbrede tonaliteit gebruikt alle twaalf tonen van de chromatische toonladder, maar wel in het raamwerk van een tonaal systeem. Ook oriënteerde hij zich aan structuren van het gregoriaans en de pentatoniek en gebruikte hij modale tonaliteiten. Polyfone vormen en contrapuntische zettingen vormen een belangrijke basis. Zijn opera Saul og David (Saul en David) (1902) en de komische opera Maskarade (1906) gingen in première. Een reis naar Athene inspireerde hem tot de ouverture Helios. Later legde Nielsen zich toe op het componeren van volksliederen waarbij nieuwe populaire melodieën ontstonden.