Hedendaagse muziek 

Klassieke muziek uit de eerste helft van de 20e eeuw begint met de late romantische stijl van Sergej Rachmaninov, het impressionisme van Claude Debussy en Maurice Ravel (zie vorige hoofdstuk over de Romantiek), vervolgd door op volkmuziek gebaseerde muziek van o.a. Béla Bartók en het neoclassicisme van Igor Stravinsky. Met het expressionisme brak Arnold Schönberg in de twintiger jaren met voorgaande stijlen middels de atonaliteit en de twaalftoonstechniek.

Anton Webern, leerling van Schönberg, gaf na de Tweede Wereldoorlog postuum richting aan jonge componisten, die elkaar troffen tijdens de zomercursussen voor nieuwe muziek in Darmstadt. Tijdens een herdenkingsconcert in 1953 werd hij geëerd als de geestelijke vader van de nieuwe beweging. Darmstadt werd sindsdien belangrijk als bakermat van vele nieuwe ideeën die wereldwijd componisten tot experimenten stimuleerden, gekenmerkt door onder meer het serialisme van Pierre Boulez, de minimalistische muziek van Steve Reich en Philip Glass, de aleatorische muziek van John Cage en de elektronische muziek van Karlheinz Stockhausen.