Het einde van een tijdperk 

In tegenstelling tot Europa lieten componisten in de Verenigde Staten van Amerika zich (aanvankelijk) niet inspireren door volkse elementen, waaronder die van de indianen en van de slaven. De enige 'serieuze' muziek die het Amerikaanse publiek accepteerde was geïmporteerd: Italiaanse opera's, Engelse oratoria, Duitse symfonieën. De pianostukken met creoolse ritmen van Gottschalk werden afgedaan als ef­fectbejag. Drie prominente laat-negentiende-eeuwse Amerikaanse componis­ten kwamen uit New England: John Knowies Paine, George Whitefield Chadwick en Arthur Foote.

Dvoráks enthousiasme voor het Amerikaanse muzikale erfgoed bracht een aantal componisten op de gedachte nationaal materiaal te gebruiken in hun symfonische werken. Onder hen waren Arthur Farwell en Hen­ry Gilbert. Ook de muziek van de twee beroemdste Amerikaanse componisten uit het post-romantische tijdperk: Ho­ratio Parker en Edward MacDowell vertoont geen specifiek nationale trekken.

De eerste belangrijke duidelijk Amerikaanse componist was Charles Ives (1874-1954). Pas in de jaren dertig vond zijn werk erkenning bij een breed publiek. Zijn werk is voor de jongere generaties Amerikaanse componisten van onschatbaar belang geweest.