Componisten geboren tussen 1800 en 1899 

Aleksandr Skrjabin was een Russische componist en pianist. Skrjabin speelde vanaf zijn vijfde jaar piano, maar kreeg zijn eerste lessen pas op zijn elfde. Op het conservatorium in Moskou (waar ook Rachmaninov studeerde) werd Skrjabin unaniem erkend als de beste leerling. In 1912 gaf Skrjabin concerten in Den Haag en Amsterdam met het Concertgebouworkest onder leiding van Mengelberg. Skrjabin had grote belangstelling voor filosofie. Hij werd in zijn denken sterk beïnvloed door Nietzsche en Solovjov. Skrjabin vormde het middelpunt van een kring van bewonderaars die zich aangetrokken voelden tot zijn verheven en mystieke gedachtegoed. Zijn muziek had tot doel de mensheid te verheffen en verbeeldt vaak een soort strijd, een streven naar het hogere. Skrjabin wordt gerekend tot de grote vernieuwers van de klassieke muziek van de twintigste eeuw, met name op het gebied van de harmonie. Skrjabin associeerde toon sterk met kleur: in de 5e symfonie, Prometheus, wordt aan het orkest een kleurenklavier toegevoegd, dat, verbonden met een lichtinstallatie, tijdens de uitvoering de zaal in verschillende kleuren licht moet doen baden. Skrjabins gehele oeuvre is opmerkelijk origineel en vertoont geen spoor van banaliteit. Zijn muziek heeft over het algemeen een optimistisch, stralend karakter, al zijn sombere momenten ook vertegenwoordigd.