Componisten geboren na 1900 

Hans-Georg Burghardt was een Duitse musicoloog en componist. Hij studeerde musicologie, compositie, muziektheorie en piano. Zangcycli en kamermuziek ontstonden al heel vroeg. Zijn stukken werden herhaaldelijk via de Breslauer Rundfunk uitgezonden. De pianisten Julian von Károlyi, Gerhard Puchelt en Hans-Erich Riebensahm namen werken op in hun repertoire en maakten hem zo bekend buiten Silezië. In 1938 ontving hij de Silezische Muziekprijs voor zijn "Sinfonietta voor groot orkest". In 1941 werd Burghardt docent contrapunt en compositie in Breslau. Door samenwerking met dichteres Charlotte Dörter-Rehment (1893–1980) zijn meer dan tachtig composities ontstaan. Tot 1945 was er een schat aan kamermuziek (pianosonates en sonatines, stukken voor harmonium en orgel, cello-, viool- en fluitsonates), liederencycli en orkestwerken. Na verbanning, vlucht en het verlies van vele werkmanuscripten kwam Burghardt in Halle terecht. In 1948 schreef hij zijn eerste pianoconcert, waarvoor hij de Brandenburgse Muziekprijs ontving. Vanaf 1950 doceerde hij aan het Cottbus Conservatorium en in 1952 werd hij benoemd tot docent in Jena. Voorts schreef hij een tweede pianoconcert, een concert voor twee piano's en een sonate voor twee piano's en de opera Ludowica en kamermuziek. In 1964 werd Burghardt benoemd tot lid van het Instituut voor Musicologie aan de Universiteit van Halle.