Nederlandse componisten na 1900 

Léon Orthel was een Nederlands componist, pianist en muziekpedagoog. Hij werd in 1921 leerling van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij studeerde viool, piano en - bij Johan Wagenaar - compositie. Orthel studeerde een jaar (1928-1929) aan de Berlijnse Hochschule für Musik, en keerde daarna terug bij Wagenaar (1929-1930). Polytonaliteit en atonaliteit lagen hem niet. Na zijn afstuderen bij Wagenaar werkte hij in de jaren dertig aan een eigen stijl, die tot uiting kwam in zijn Tweede Symfonie (Sinfonia piccola) uit 1940 en de liederen op gedichten van Rilke. Orthel was vanaf 1941 hoofdvakdocent voor piano aan het Koninklijk Conservatorium en vanaf 1949 tevens hoofdvakdocent voor compositie aan het Amsterdams Conservatorium. Hij had belangstelling voor filosofie, cultuurgeschiedenis en literatuur. Hij trad op als pianosolist met orkest, speelde kamermuziek en begeleidde zangers, met name de sopraan Ank Reinders, in zijn eigen liederen. Hij was voorzitter van de Vakgroep Componisten der Koninklijke Nederlandse Toonkunstenaars Vereniging (1947-69) en van het bestuur van de Dr. Johan Wagenaarstichting (1957-72). In 1946 werd Orthels Derde symfonie bekroond door het Rijk, in 1962 zijn Vijfde. Hij kreeg in 1960 de ANV-Visser Neerlandia-prijs voor zijn Tweede symfonie en in 1973 de Johan Wagenaar-Prijs voor zijn hele oeuvre.