Nederlandse componisten vanaf 1900 

Henk Badings is geboren op Java. Kwam in 1915 als wees naar Nederland. Hij kreeg vioolles en schreef al op 12-jarige leeftijd een vioolsonate. Hij was ook begaafd op het gebied van schilderen, boetseren, dichten en wiskunde. Hij studeerde mijnbouw in Delft, waar hij enige jaren werkzaam was als wetenschappelijk medewerker in de historische geologie en paleontologie. Aansluitend studeerde hij compositie bij Willem Pijper. In 1934 werd hij leraar compositie aan de conservatoria in Amsterdam en Rotterdam. Tussen 1941 en 1945 was hij directeur van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, ter vervanging van Sam Dresden. Daarna volgden internationale docentschappen. Badings eerste succes als componist was in 1931, toen zijn eerste celloconcert uitgevoerd werd door het Concertgebouworkest onder leiding van Eduard van Beinum. Vervolgens verschenen zijn werken veelvuldig op de programma's van symfonieorkesten. De periode na de oorlog werd gekenmerkt door een intensieve kennismaking met elektronische muziek. Vanaf 1956 tot 1963 werkte hij daarin samen met pioniers als Dick Raaijmakers en Tom Dissevelt. Badings oeuvre varieert van opera (Orestes) tot elektronische muziek (Kain en Abel) en van filmmuziek tot symfonie. Niet alleen schreef hij symfonische en vocale muziek, maar ook stukken voor kamermuziek en werken voor blaasorkest.