Aanvullende informatie Hedendaagse muziek 

De invloed van de elektronische muziek  

1. en 2. Luciano Berio - Sequenza I, per flauto (1958) en andere sequensen: Dit kan men duidelijk zien in de zeven Sequenze (1958-1969) van Luciano Berio (1925), waarin niet alleen nieuwe (vaak zeer virtuoze) speeltechnieken maar ook nieuwe (grafische) notatievormen worden toegepast.

3. George Crumb - Ancient Voices of Children (1970): In Ancient Voices of Children maakt George Crumb (1929) gebruik van een speelgoed piano, een zingende zaag, een harmonika, een mandoline, Tibetaanse gebedsstenen, Japanse tempelklokken en een elektrische piano. Aan conventionele instrumenten ontlokt hij daarnaast bijzondere geluiden door de musici op te dragen de toonhoogte van de piano te veranderen door een beitel tussen de snaren te steken, papier door de snaren van de harp te vlechten, de mandoline een kwarttoon lager te stemmen, in een elektronisch versterkte piano te zingen, en niet alleen te zingen maar ook te schreeuwen en te fluisteren.

4. George Crumb - Black Angels: Ook in Black Angels (1970) worden bijzondere geluidseffecten geproduceerd, in dit geval een strijkkwartet dat elektronisch is versterkt en waarbij tevens gebruik wordt gemaakt van speciale speeltechnieken.

5. Karlheinz Stockhausen - Gruppen: En zo kregen twee of meer groepen instrumenten verschillende plaatsen op het podium of in de zaal zoals bij Stockhausens Gruppen voor drie orkesten uit 1958

6. Edgard Varèse - Poème électronique: Dit werk klonk op de Brusselse wereldtentoonstelling van 1958 uit 425 luidsprekers, die overal in het Philipspaviljoen van Le Corbusier waren aangebracht. Bewegende gekleurde lichten en geprojecteerde dia's en filmbeelden begeleidden de muziek. Op die manier bepaalde de plaatsing in de ruimte in belangrijke mate de vorm van een muziekstuk.