Componisten geboren tussen 1800 en 1899 

Hector Berlioz was als Frans componist, muziekcriticus en dirigent een van de belangrijkste en meest vernieuwende vertegenwoordigers van de romantiek. Berlioz schreef muziek in veel verschillende genres, maar de kamermuziek ontbreekt vrijwel geheel in zijn oeuvre. Hij voelde zich beter thuis in werken met omvangrijke bezettingen. Zelf noemde Berlioz als de belangrijkste kenmerken van zijn muziek de hartstochtelijke expressie, de innerlijke gloed, de ritmische kracht en het element van verrassing. Berlioz was een zeer kundig orkestrator; hij gebruikte nieuwe orkesteffecten en paste dikwijls nieuwe instrumenten toe in zijn orkestbezetting. Hij permitteerde zich een grote vormvrijheid en introduceerde het leidmotief (idée fixe) in de muziek. Berlioz geldt als de vader van de programmamuziek. Al deze aspecten komen tot uitdrukking in zijn beroemdste compositie, de Symphonie fantastique uit 1830. Zijn Requiem uit 1837 vereist een zeer grote bezetting met vier extra koperensembles en zestien pauken. De massale passages worden afgewisseld door uiterst verstilde momenten. Berlioz voltooide drie opera's. De belangrijkste is het omvangrijke werk Les Troyens, geschreven in 1856-1858. Uit praktische overwegingen was Berlioz gedwongen het werk in tweeën te splitsen. Pas laat in de twintigste eeuw is men de volledige opera gaan waarderen als een hoogtepunt in het genre.