Componisten geboren na 1900 

Luigi Nono was een Italiaanse componist. Zijn werken werden vooral veel in Duitsland uitgevoerd. Hij studeerde aan het Conservatorium te Venetië, waar hij kennis maakte met de dodecafonie. Hij ontpopte zich tot toonaangevend componist van elektronische, aleatorische en seriële muziek. In 1950 nam hij deel aan de Internationale Ferienkurse für neue Musik in Darmstadt, waar hij componisten als Edgar Varèse en Karlheinz Stockhausen ontmoette. Werken uit deze periode zijn ondermeer Polifonica-Monodica-Ritmica (1951) en Tombeau voor Federico García Lorca (1952-1953). In toenemende mate verwierp hij de analytische benadering van het serialisme om de nadruk te leggen op de integriteit van het muzikale fenomeen als zodanig, zoals bij Incontri (1955), Il canto sospeso, (1955-1956), en et Cori di Didone (1958). Nono was communist. Zijn avant-garde muziek was een revolte tegen de bourgeois-cultuur. Hij keerde zich af van gebruikelijke concertgenres en bracht de muziek naar de fabrieken. In veel van zijn werk is een duidelijke politieke strekking aanwezig. Il canto sospeso, gebaseerd op brieven van slachtoffers van de oorlog, bracht hem internationale faam. Vanaf 1956 hield hij zich in toenemende mate bezig met elektronische muziek. Hij was getrouwd met dochter Nuria van Anton Schönberg.