Componisten geboren tussen 1800 en 1899 

Johan Wagenaar was een Nederlands componist, muziekpedagoog, dirigent en organist. Wagenaar kreeg zijn muziekopleiding van Willem Petri (piano), Richard Hol (compositie en harmonieleer) en Samuel de Lange jr. (orgel). Hij speelde enkele jaren viool in de Utrechtse 'stadsconcerten' en werd in 1888 organist van de Domkerk. Hij bekleedde veel belangrijke functies in het lokale muziekleven. In 1892 kreeg hij les in contrapunt bij Heinrich von Herzogenberg in Berlijn. Hij dirigeerde de Toonkunstkoren in Utrecht, Arnhem en Leiden. Van 1919 tot 1937 was hij directeur van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Tot zijn talrijke leerlingen behoorden Peter van Anrooy, Willem Pijper, Alexander Voormolen, Léon Orthel, J.S. Brandts Buys, Hans Brandts Buys, Johannes Röntgen en Jacob van Domselaer. In 1916 ontving Wagenaar een eredoctoraat van de Universiteit Utrecht. Voor die gelegenheid componeerde hij zijn Sinfonietta voor orkest. Naar hem is de Johan Wagenaar-Prijs genoemd. In zijn composities is een eigen, Nederlandse stijl herkenbaar, bijvoorbeeld in de cantate De Schipbreuk en in de orkestwerken Cyrano de Bergerac en De getemde feeks. Belangrijke inspiratiebronnen waren echter Richard Strauss en Hector Berlioz, en ook wel Edward Elgar. Met name zijn ouvertures maakten indruk door hun sprankelende stijl, humor en kleurrijke orkestratie.